врагосува | несв.
врагува | несв.
Се однесува итро, лукаво, се палави;
вража | несв.
Ја предвидува судбината со гледање во дланка, грав, карти и сл.; гата. Чекаат некој да им вража на гравчиња. Отиде да ѝ вража некоја жена.
вражалец | м.
Лице што вража; гатач, бајач. Вражалецот ѝ погодил сè.
вражалица | ж.
вражар | м.
вражачка | ж.
Чин, постапка на вражење. Тоа им е некоја игра или вражачка.
вражба | ж.
Магија, волшепство; Дејствуваме со ум, а не со вражби.
вражбен | прид.
Што се однесува на вражба; магичен, волшебен. Вражбена сила.
вражбина | ж.
