врекавица | ж.

Козја болест.

врекало | ср.

врекло | м.

Лице или животно што врека.

врекне | св.

Викне, дигне врева. Врекна со дебелиот бас.

врел | прид.

Што е многу топол, жежок. Врела вода. Врело кафе. Врела пепел. Врела смола.

врелец | м.

Врела вода.

врелина | ж.

Жештина, горештина. Лозја исушени од врелина. Врелина на сончеви лачи.

врелотија | ж.

време | ср.

(само едн., филоз.) Една од двете (покрај просторот) основни форми на постоење на материјата. Времето и просторот се двете форми на постоење на материјалниот свет. Времето не може да запре.

временен | прид.