вртка | несв.
Усукува предено со врткање на вретено.
вртка | ж.
Вретено.
вртканица | ж.
Непотребно задржување, губење време. Немам време за вртканици со судот!
вртлив | прид.
Што може да се врти. Вртливо столче.
вртне | св.
Заврти малку. Никој не го вртна чепот.
вртоверец | м.
Тој што не го држи дадениот збор, превртливец.
вртоглав | прид.
Што предизвикува вртоглавица; многу брз. Вртоглава брзина. Вртоглави успеси.
вртоглавец | м.
Налудничав, мрднат, неразбран човек.
вртоглавечки | прил.
Многу брзо. Настаните се менуваа вртоглавечки.
вртоглавица | ж.
Состојба на организмот во која се губи чувството на рамнотежа и во која се чини дека сè се врти. Чувствував слаба вртоглавица.
