достојание | ср.
Тоа што се прифаќа како неразделна сопственост на некого или на нешто.
достојник | м.
дострел | м.
(воен.) Граничната точка до која може да се стрела со оружје. Дострелот на пушката.
достриже | св.
Истриже до крај коса или волна. Го беше дострижил муштеријата.
доструже | св.
Иструже до определена мера или до крај. Го достругав дрвото.
достуди ми | св.
Почувствувам студ, ми стане студено. Мене ми достуде.
достур | прил.
Доволно, многу. Работи достур. Имаше достур јадење и пиење.
досуди | св.
Со судска пресуда определи некому нешто. Судот ми ја досуди куќата.
досуши | св.
Суши, исуши до крај. Ја досушив косата.
дотажи | св.
Престане со тажењето за некого или за нешто. Го дотажија војникот.
