достлак | м.

Пријателство, љубезност. Нашиот достлак трае многу години.

достоен | прид.

Што има углед, што има достоинство. Достоен човек. Достоен борец.

достои | св.

Стои до определено време, до крај. Достојав на нозете. Достои на тоа место.

достоинствен | прид.

Што има достоинство, што предизвикува почит. Достоинствен човек. Достоинствено однесување.

достоинственик | м.

Лице што е на висока функција, што има висок чин. И татко му и дедо му беа високи достоинственици.

достоинство | ср.

(само едн.) Позитивна особина што се потврдува со високи морални вредности и самопочит. Го чува сопственото достоинство. Тој е човек со високо достоинство.

достојание | ср.

Тоа што се прифаќа како неразделна сопственост на некого или на нешто.

достојник | м.

дострел | м.

(воен.) Граничната точка до која може да се стрела со оружје. Дострелот на пушката.

достриже | св.

Истриже до крај коса или волна. Го беше дострижил муштеријата.