двои | несв.
Дели нешто, разделува, изделува од некаде, од нешто. Ние не ве двоиме од нас. Еден плот ги двои.
двоина | ж.
Категорија на граматичкиот број што се јавува кај именската и кај глаголската промена во специјални форми што покажуваат дека станува збор за две единици сфатени како природен пар на два предмета; дуал.
двојазичен | прид.
Што е на два јазика. Двојазичен речник. Двојазично издание.
двојанка | ж.
Двоколка. Не крцкај, двојанко, доцна низ полето! Во двојанката се возат старец и девојка.
двојка | ж.
Бројот два; тоа што е со него означено (училишна оценка, автобус и др.). Доби двојка по историја. Се вози со двојка до работа.
двојник | м.
Човек што во сѐ е сличен или ист со друг човек. Секој си има свој двојник.
двојно | прил.
Уште еднаш толку, двапати повеќе.
двојствен | прид.
Што се пројавува на два начина, во две страни, што е од два вида. Двојствен карактер.
двојство | ср.
Неделиво единство, здруженост на две нешта.
двокатен | прид.
Што има два ката. Двокатна зграда.
