жолтица | ж.

(само едн.) Болест на црниот дроб при која се јавува жолтило на кожата, на видливата слузница и на белките поради продирањето на секретот од жолчката во крвотокот. Жолтицата ја лечеше за четиринаесет дена со толчен лук. Жолтицата е заразна болест.

жолтичав | прид.

Што е болен од жолтица. Тој беше жолтичав.

жолтка | ж.

жолткав | прид.

жолтне | св.

Стане жолт, пожолти. Некои места од ливадата жолтнале.

жолтникав | прид.

жолто- | претс.

дека означеното со вториот дел од сложенката е жолто: жолтобрад, жолтокос, жолтолик, жолтоок;

жолток | м.

жолтокос | прид.

Што има жолта коса, русокос. Утре ќе има парада, рече жолтокосиот.

жолтолик | прид.

Што има жолто лице. Тој е жолтолик.