златорун | прид.

Што има златно руно.

златоткан | прид.

Што е ткаен со златни конци, со златна срма. Донесе златоткани и други скапи ткаенини.

златоуст | прид.

Што е слаткоречив, што има прекрасен глас. Тој го бараше златоустиот певец. На збор си златоуст.

златце | ср.

Дем. од злато 2. Обвивка на чоколади или бонбони од станиол во различни бои, злато 5. Додека беше дете, собираше разнобојни златца.

зло | прил.

зло | ср.

Тоа што е лошо, злобно; добро. Тој ти мисли зло. Борба меѓу доброто и злото. Олицетворение на злото.

злоба | ж.

Чувство на омраза кон некого, желба, посакување некому да му се случи нешто лошо. Во нејзините зборови се чувствуваше отровна злоба. Очите му светеа од злоба.

злобен | прид.

Што чувствува, што изразува злоба, што е исполнет со злоба. Сите сплетки ги направи злобната жена. Злобна вештерка. Злобен поглед. Злобна насмевка.

злоби | несв.

Предизвикува злоба, прави нешто со злоба.

злоблив | прид.

Што предизвикува злоба, што прави нешто со злоба; пакосен, злобен. Злоблива жена.