закове | св.

Забие клинци во нешто со ковење. Прозорците ги заковале со штици. Тој ја закова вратата со клинци.

закожурчи се | св.

Се затвори како во кожурец, се изолира. Тој се закожурчи во својот внатрешен свет.

закокори се | св.

За гулаб, за мисир и сл. – почне да се кокори, да се перчи. Гулабите се закокорија низ дворот.

закол | м.

Место на вратот кај говедата, најпогодно за колење.

заколва | св.

заколве | св.

Почне да колве; Кокошките заколваа од истурените зрна пченка.

заколе | св.

Пресече грклан, убие некого со пресекување на главата. Волците заклале неколку кози. Овде ги заклаа двете момчиња.

заколне | св.

Побара од некого да направи нешто со заколнување; стави некого под клетва. Го заколна да не кажува никому ништо за тоа.

закон | м.

Правен пропис, нормативен акт, донесен од надлежен орган на државата, со кој нешто се определува, се уредува. Собранието донесе закон. Кривичен закон. Закон за финансиско работење.

законачи | св.

Остане на конак, на ноќевање.