закорави | св.
Фати, добие кора. Водата во јазот замрзна и закорави.
закоренет | прид.
Што има длабок корен; закорени Закоренети цвеќиња.
закорени | св.
За растение – фати корен, пушти жили длабоко во земјата. Младите растенија ги закопа во влажна песок за да закоренат.
закосај | м.
Тоа што се окосува со еден замав на косата. Децата трчаа по дебелите закосаи.
закоси | св.
Почне да коси. Закоси на другата страна од ливадата.
закоси се | св.
Почне да се загрижува, да се јадосува. Се закоси кога виде дека никој нема дома.
закотви | св.
Спушти котва од пловен објект на дното во водата, запре на едно место со помош на котва. Една недела бродот беше закотвен во водата.
закоти | св.
За животни – направи да се расплодува, да се размножува. Сакаше да закоти зајаци.
закочи | св.
Почне да кочи; запре, застане со помош на кочница. Возачот ја закочи колата точно пред пешачкиот премин.
закошка | св.
Почне да кошка, да удира со нога; Децата ја закошкаа топката.
