залута | св.

Почне да лута, да скита; лута. Тој залута низ улиците на градот.

залутан | прид.

Што е загубен, изгубен, дезориентиран. Залутан патник. Залутани куршуми. Залутан поглед.

залути ми | св.

Почне да ми (ти, му...) лути од нешто; ми (ти, му...). Пиперките ми залутија.

залче | ср.

заљубен | прид.

Што чувствува љубов спрема некого; вљубен. Двајцата заљубени ја криеја својата љубов.

заљубеник | м.

Тој што е заљубен, тој што сака некого или нешто; Страстен заљубеник. Заљубеник на виното. Заљубеници во зборот.

заљуби | св.

Почувствува љубов спрема некого, засака некого. Тој ја заљубил поповата ќерка и ја зел за жена.

заљублив | прид.

Што лесно се заљубува. Заљублива девојка.

замав | м.

Силно и енергично движење со крената рака, обично при удар или при фрлање. Со еден замав го фрли противникот во калта. Со брз замав го тргна јорганот.

замава | св.

Почне да мава, да удира. Тој замавал со стапот по грбот на магарето.