замелушен | прид.
Што е замајан, збунет, изненаден од нешто. Тој беше замелушен од пијалакот. Тие беа замелушени од исцрпеност.
замелуши | св.
Силно замае, збуни, зашемети. Го замелуши застрашувачка тишина. Таа го замелуши со својата дрскост.
замена | ж.
Давање нешто за друго нешто; размена, трампа. Во замена за дрвата добиваше газија и коцки шеќер.
замени | св.
Изврши размена, даде едно нешто за да добие друго нешто. Тој го замени својот стан за два помали. Селанецот го замени житото за волна.
заменик | м.
Тој што заменува некого. Тој беше негов заменик.
заменка | ж.
(грам.) Вид збор што упатува, што посочува нешто; со именска или со придавска функција. Лична заменка. Повратна заменка. Показна заменка.
заменлив | прид.
Што може да се замени. Заменлива валута.
замери | св.
Направи замерка, приговори, не одобри нечија постапка. Тој ѝ замери за нејзиното однесување.
замерка | ж.
Тоа на што може да се замери; забелешка, приговор. За неговата работа имаше многу замерки.
замерок | м.
Млеко што се зема од бачило по летното истерување на добитокот в планина.
