иритација | ж.
Надразнетост, вознемиреност, растревоженост.
иритира | св. и несв.
Вознемири, вознемирува, растревожи, тревожи, раздразни, раздразнува некого со нешто. Таа зборуваше со глас што иритира.
иронизира | св. и несв.
Внесе, внесува елементи на иронија во прикажувањето на нешто; каже, зборува со иронија. Многу убаво си поминавме, јадевме дури и ќотек ‒ иронизираше тој.
ироничен | прид.
Што изразува, што содржи во себе иронија. Иронична насмевка.
иронија | ж.
Прикриено исмејување, при што се зборува спротивно од тоа што се мисли; потсмев, подбив. Во селото е познат по прекарот Поет, што содржи елемент на иронија.
Ирска | ж.
Име на остров во Атлантскиот Океан.
Ирско Море | ср.
Море меѓу островите Велика Британија и Ирска.
ис- | претс.
исав | м.
(само едн.) м. Милост, милосрдие. Море, без душа, без исав човек.
исавлија | прид.
Што е милосрден, што има милост. Турци беа, ама исавлии.
