исклучок | м.

Тоа што се исклучува од некое правило или од некое множество. Дојдоа сите, без исклучок. Од секое правило има исклучок.

искоби | св.

Предизвика нешто со кобење. Искоби зло.

искова | св.

искове | св.

Со ковење изработи нешто од метал;

искока | св.

Со скокање помине некое растојание.

искокне | св.

искока.

искокори (се) | св.

исколве | св.

Колвејќи изеде. Папагалот го исколва просото.

исколе | св.

Заколе сè со ред, многу, сите.

исколне | св.

Проколне сè со ред. Овие ги исколнаа и него и другите и си заминаа.