искупител | м.

Тој што искупува или што искупил нечиј грев; избавител, спасител.

искусен | прид.

Што има големо искуство, знаење, вештини стекнати со практика; опитен. Татко ми е стар и искусен работник. Не можеш да го излажеш него, тој е вешт и искусен трговец.

искуси | св.

Запознае нешто преку сопствено искуство, добие искуство; осети на себе, доживее. Ја искуси и неубавата и убавата страна на славата.

искуство | ср.

Тоа што човекот сам го доживеал, го стекнал (знаења, вештини, навики) низ животната практика; Лично искуство. Работно искуство. Има големо искуство.

искуша | св.

искушение | ср.

Тоа што силно привлекува, што заведува; желба за нешто примамливо; соблазнување. Низ големо искушение минуваше: дали да се запопи или да се ожени?

искушеник | м.

Лице што служи во манастир и се подготвува да стане монах, калуѓер. Една година пред да стане монах беше искушеник во манастирот.

искушува | несв.

ислам | м.

Монотеистичка религија што ја основал во 7 век, во Арабија, пророкот Мухамед, која се засновува врз учењето на Коранот (Куранот); муслиманска вера, мухамеданство.

Исламабад | м.

Главен град на Пакистан.