исписка | св.
Одеднаш испушти силен и остар глас, писок. Жените испискаа од страв.
исписница | ж.
Потврда за испис. Ми дадоа исписница од фудбалскиот клуб.
испит | м.
Испитување, испрашување. Го ставија на испит.
испита | св.
Подложи на испит, изврши проверка на знаењето. Ги испита сите кандидати.
испитаник | м.
Лице што се испитува по определени прашања кои имаат карактер на испитување, истражување или на анкета за некоја појава. Голем дел од испитаниците не одговориле на сите прашања.
испитен | прид.
Што се однесува на испит, што е наменет за испит. Испитни термини. Испитна комисија. Испитни прашања.
испитувач | м.
Тој што изведува испит.
испитувачки | прид.
Што има својство на испитување, што проникнува, што сака да открие нешто. Испитувачки поглед.
испише | св.
Препише од некаде (од текст, документ и сл.) повеќе факти, податоци итн.
испишмани | св.
Направи некој да стане пишман, расколеба некого, одврати од некаква намера.
