исхранетост | ж.

Состојба во однос на количеството и квалитетот на исхранувањето. Показатели на исхранетоста.

исхрани | св.

Снабди, обезбеди храна за некого. Таа сама ги исхрани и ги израсна двете деца.

исцапа | св.

Изгази некаде, нешто. Исцапа во вирчето. Некој ги исцапал цвеќињата.

исцвета | св.

Заврши со цветање. Овошките исцветаа и заврзаа плод.

исцвили | несв.

Испушти звук на цвилење. Коњот жално исцвили.

исцеди | св.

Извади течност од нешто со стискање и гмечење. Го исцеди портокалот. Го исцеди сунѓерот.

исцедок | м.

Тоа што е исцедено од нешто.

исцеление | ср.

исцели | св.

Излекува (обично за рана, повреда). Со билки му ја исцели раната.

исцелив | прид.

Што може да се исцели;