исцедок | м.

Тоа што е исцедено од нешто.

исцеление | ср.

исцели | св.

Излекува (обично за рана, повреда). Со билки му ја исцели раната.

исцелив | прид.

Што може да се исцели;

исцелива | св.

Целива некого, нешто повеќепати, целива повеќе нешта, повеќемина.

исцелител | м.

Тој што има моќ да исцелува, да лекува со методи различни од методите на медицината.

исцелителен | прид.

исцело | прил.

исцелувачки | прид.

Што има моќ да исцелува. Исцелувачки допир.

исцепи | св.

Заврши со цепење (дрва). Ги исцепи дрвата.