идеологија | ж.
Систем од филозофски, политички, правни, морални погледи, идеи што ги изразуваат интересите и односите на општествените класи и слоеви. Класна идеологија. Национална идеологија. Идеологија на социјализмот. Борба на две идеологии.
идеја | ж.
Одраз на стварноста во нашата свест како производ на мислењето; претстава, поим за нешто.
идејност | ж.
Својство на тоа што содржи идеја, што е проникнато со идеја.
идење | ср.
Доаѓање; посета. При секое идење им носеше по нешто на децата. Зачестија неговите идења и девојката се радуваше. Расправијата не почна од едно идење.
идила | ж.
Поетска творба што го опишува мирниот, спокоен живот на луѓето, животот исполнет со задоволства што ги дава природата, недопрена од цивилизцијата, пасторалниот живот. Селска идила. Зимска идила.
идиличен | прид.
Што има својства на идила; мирен, спокоен. Идилична поезија. Расказот изобилува со идилични моменти. Идиличен пејзаж. Идилична младост.
идиом | м.
Затврден зборовен состав, израз што има специфично значење, својствено за определен јазик, и не може буквално да се преведе на друг јазик, фразеолошки израз.
идиоматика | ж.
Севкупност од идиоми, фразеолошки изрази на определен јазик;
идиот | м.
(мед.) Тој што е малоумен, што страда од идиотизам.
идиотизам | м.
(мед.) Најтежок степен на малоумност, вродена или стекната во раното детство; ментална заостанатост.
