импулсивен | прид.

Што е предизвикан од импулс. Импулсивни движења.

импутира | св. и несв.

Обвини, обвинува, припише, припишува некому неоправдано вина, подметне, подметнува обвинение неоправдано. Околу неа почнаа да се плетат интриги, ѝ импутираа недоличности од секаков вид.

имун | прид.

(мед.) Што е отпорен на болести, што има имунитет.

имунизација | ж.

Создавање вештачки имунитет.

имунизира | св. и несв.

Создаде, создава вештачки имунитет. Ветеринарите ги имунизираа кучињата против беснило.

имунитет | м.

(мед.) Природна или здобиена отпорност на организмот на разни заразни болести или на определени отрови.

имунолог | м.

Лице што е стручно во областа на имунологијата.

имунологија | ж.

Наука за имунитетот на организмот.

имуност | ж.

инает | м.

Упорно и намерно противставување на нечија волја; твдоглавост. Тера инает.