калаен | прид.

Што е од калај, што е калаисан. Калаени садови.

калаиса | св.

Обложи со калај. Ја калаиса тепсијата.

калај | м.

Хемиски елемент, метал со сребренобела боја што се употребува за обложување на метални и др. предмети; симбол Sn.

калајлија | прид.

калајлиса | св.

калајџија | м.

Занаетчија што работи со калај, што калаисува. Калајџиите ги ставаа светнатите казани пред влезот на дуќанот.

калам | м.

каламар | м.

(истор.) Сад со прашок за посипување на напишаното со мастило.

каламбур | м.

Игра на зборови со ист или сличен гласовен состав, но со различно значење; вид стилска фигура.

калап | м.

Посебно изработен предмет со помош на кој се обликува тоа што се произведува, што се изработува или поправа. Чирачето му го донесе дрвениот калап за чевли. Беа празнично облечени, со фесови извадени од калап. Жешката маса се истура во помали и поголеми калапи. Калап за торта.