калапар | м.
Тој што калапи тутун. Калапарите седеа наведнати над големите синии за калапење.
калапи | несв.
Редејќи набива во врзоп листови тутун. Во задружниот дом жените ронеа пченка и калапеа тутун.
калауз | м.
Направа во вид на кука со која може да се отвори секоја обична брава. Човекот е порта со девет брави, со еден калауз тоа чудо не се отвора.
калаф | м.
Футрола.
калафка | ж.
Калахари | ср.
Пустина во јужниот дел на Африка.
калач 1 | м.
Сабја.
калач 2 | м.
Само во изразот на калач – накосо, настрана. Динарот падна на калач. Сече на калач.
калачка | ж.
Сабја; Калачката ја острев дење, а ноќе паѓаа глави по чифлиците.
калвинизам | м.
Верско учење на Жан Калвин, француски протестантски реформатор од 16 век.
