крај- | претс.

Како прв дел од сложенки со значење покрај, близу до: крајезерје, крајморје, крајречје.

крајбрежен | прид.

Што се наоѓа покрај брегот, на линијата меѓу копно и вода. Крајбрежна стража. Крајбрежна област. Крајбрежна пловидба.

крајбрежие | ср.

крајбрежје | ср.

Појасот земја покрај брегот на река, езеро, море; областа околу брегот. Морско крајбрежје.

крајграничен | прид.

Што е покрај граница. Крајгранично село.

крајезерски | прид.

Што е покрај езеро. Крајезерски села.

крајморски | прид.

Што е покрај море; приморски. Крајморски птици.

крајник | м.

(анат.) Една од двете жлезди што се наоѓаат од двете страни на почетокот од грлото во устата. Потечени крајници. Загноени крајници.

крајнина | ж.

Раб. Му се поткреваат крајнините од горната усна.

крајно | прил.

Многу, во најголема мера, преку мера, потполно, сосема. Се однесува крајно дрско.