крикне | св.
Испушти крик, викне гласно. Ранетиот крикна од болка. Таа крикна од страв.
крилат | прид.
Што има крилја. Крилат инсект.
крилатен | прид.
крилатица | ж.
Поговорка што се повторува често во зборувањето; духовит карактеристичен збор или реченица што е во широка употреба.
крилен | прид.
Што се наоѓа, што е распореден на крилата, странично, бочно. Крилните напаѓачи се најопасни.
крилест | прид.
крили | несв.
Лета; се крева со раширени крилја. Орелот крилеше над планината.
крилка | несв.
Крили по малку, во помала мера. Гулабите крилкаат по житото.
крило | ср.
а) Орган за летање кај птиците и некои инсекти. Орелот шири крилја. б) Таков орган кај некои митолошки суштества.
Крим | м.
Полуостров во Украина.
