кускулест | прид.
Што е малечок, ситен по раст. Кускулесто дете.
кускун | м.
Го опаша коњот со нов кускун.
кускундале | м.
кусо- | претс.
Како прв дел од сложенки со значење дека тоа што е искажано во вториот дел е кусо по должина или по траење.
кусовечен | прид.
Што е со кус век, што не живее долго; кратковечен. Кусовечна раса кучиња.
кусовечник | м.
Тој што има кус век. Трепереа срца на кусовечници.
кусовлакнест | прид.
Што е со кусо влакно. Кусовлакнесто куче.
кусоглед | прид.
Што не гледа добро во далечина; кратковид.
кусогледен | прид.
кусогледост | ж.
(мед.) Особина на тој што гледа добро од близу, тоа што е близу, а слабо го гледа тоа што е далеку.
