нарипа | св.
Се нафрли на некого, нагло нападне. Нарипаа од сите страни да го фатат.
наркодилер | м.
Тој што се занимава со растурање, продавање наркотици; продавач на дрога.
наркоза | ж.
Бесвесна состојба на човекот предизвикана со давање хемиски, опојни средства заради хируршка операција.
наркоман | м.
Тој што е зависен од наркотици.
наркоманија | ж.
Силна, болна зависност од наркотици.
наркотизира | св. и несв.
Опие, опива некого со наркотични средства, со наркотици.
наркотик | м.
Опојно средство од растително или од синтетичко потекло; дрога.
наркотичен | прид.
Што се однесува на наркотик, што има наркотик.
наробува се | св.
Помине долго време во робување.
нарогачи се | св.
