нареди 1 | св.
Издаде, даде наредба. Командирот нареди да се подготват сите за долг марш. На селаните им наредија да ги товарат вреќите во камионите.
нареди 2 | св.
Стави, размести во определен ред. Го нареди по височина меѓу првите. Ги нареди книгите по писатели.
наредник | м.
Најстар по чин подофицер во југословенската војска до 1941 година.
нареже | св.
Со режење добие доволно парчиња, делови од нешто; насече. Нареже леб.
нарекува (се) | несв.
наренда | св.
Изренда доволно, колку што е потребно.
нареси | св.
Накити, украси. Ја нареси уздата на коњот со китки и разни мониста.
наретко | прил.
Оддалечено едно од друго, не густо. Многу наретко го насадил пиперот.
нарече | св.
Даде име, прекар, назив, на некого или на нешто, именува некако. Жената ја нарече страдалница, и не згреши. Нè нарекоа прости, варвари, а ни го крадеа културното богатство. Тој метеж го нарекоа преселба. Цвеќето што го носеше го нарекле обетка.
наречие | ср.
