ново- | претс.
Прв дел од сложенки, со значење скорешен, неодамнешен, нов: новоградба, новогодишен, новодојден, новороденче, новосоздаден.
нововерец | м.
Лице што примило нова вера или што од неодамна станало верник, примило вера.
нововерски | прид.
Што припаѓа, што се однесува на нововерец и на нововерка.
новогодишен | прид.
Што се однесува на Нова година. Новогодишна елка. Новогодишна честитка. Новогодишни празници.
новоградба | ж.
Новоизграден објект.
новодојден | прид.
Што е дојден од скоро, што е нов во една средина. Новодојден партизан. Новодојдени доселеници. Новодојдениот не можеше да се навикне на новата средина.
новозаветен | прид.
Што се однесува на Новиот завет. Новозаветни текстови.
новоизграден | прид.
Што е нов, изграден неодамна. Новоизградена фабрика.
новокомпониран | прид.
Што е компониран во духот на народната песна од професионални композитори, обично во негативна смисла. Новокомпонирана музика.
новокуќник | м.
Лице кое тукушто започнало да куќи куќа; нов домаќин.
