наивник | м.
Наивен човек.
наивница | ж.
Наивна жена.
наигра се | св.
Помине доволно време во играње, се задоволи со играње. Откако се наиграа, се прибраа дома.
наиде | св.
Дојде во пресрет, намине, се појави. Кога мислев да тргнам, наиде еден пријател и ме задржа малку. Наиде еден странец и прашуваше нешто. Човекот што наиде не го познавам.
наизвади | св.
Извади разни работи во голем број, многу.
наизведе | св.
Изведе многу пилиња и сл.;
наизлезе | св.
За множество – излезе многу, во голем број. Наизлезе многу народ на плоштадот. Наизлегоа по портите да ја видат војската. Наизлегоа многу мрави во собата.
наизлепи | св.
Излепи многу, голем број, големо количество. Пред изборите наизлепија секакви плакати.
наизменичен | прид.
Што се менува периодично, променлив, што се јавува, се случува повремено во определен ритам. Наизменични врнежи од дожд и снег. Наизменични удари.
наизнесе | св.
Изнесе многу, големо количество. Наизнесоа многу, разни јадења.