наравоучение | ср.
Поука, предавање, пренесување определени правила, норми на однесување.
нарадува се | св.
Помине доволно време во радост со некого, со нешто. Да поживееше уште малку, да им се нарадуваше на децата. Не можеше да им се нарадува кога ги виде. Не ѝ се нарадува на колата, само што ја купи, му ја украдоа.
нараза | ж.
Почеток на оболување кај растенијата. Да ги напрскаме цвеќињата, им се јавила некаква нараза.
наразговара се | св.
Помине долго, до задоволување, во пријатен разговор.
нарази | св.
Предизвика болест кај растенијата. Росата само го нарази тутунот.
нараквица | ж.
Дел од облеката или од специјален прибор што се навлекува на раката, на дланката и прстите. Плетени нараквици. Кожени нараквици. Хируршки нараквици.
нараквичар | м.
Тој што изработува, што продава нараквици.
нарами | св.
Стави на рамо, префрли преку рамо. Нарами торба. Нарами мотика. Нарами пушка.
нарамка | ж.
Стомна што се носи на рамо.
нарамник | м.
Заграб дрва и сл. колку што може да се носи на рамо. Навечер се враќале дома едни со нарамници дрва, други со нарамници планински цвеќиња.
