определба | ж.
(само едн.) Определување, ориентација, цел. Определбата за оваа тема преизлегува од актуелната состојба. Лична определба. Поетска определба.
определен | прид.
Што е точно установен, утврден; што е точно насочен. Определениот рок за запишување на факултет беше изминат. Определено движење.
определи | св.
а) Точно установи, утврди нешто. Овчарот точно можеше да определи од која страна доаѓа звукот на ѕвонецот. Карактерот на збирката е определен во предговорот. Тој не можеше да определи точно, каков е неговиот став. б) Пресмета, утврди број, количество. Комисијата ја определи најниската откупна цена.
определив | прид.
Што може да се определи, да биде определен.
определувач | м.
Тој, тоа што определува. Водата била определувач на границите на селото.
опредметен | прид.
Што е претворен во реалност, реализиран, остварен. Во неговото дело е опредметена душата на светот и на човекот.
опредмети | св.
Претвори во предмет, во реалност; оствари. Се разбира, сите овие тези треба да се докажат и критички да се опредметат.
опрема | ж.
Севкупност од предмети, алатки и помагала со определена заедничка намена. Коњска опрема. Техничка опрема.
опремен | прид.
Што е снабден, обезбеден со потребната опрема. Во училиштето има кабинети и добро опремени лаборатории.
опреми | св.
Снабди, обезбеди потребна опрема за некого или за нешто. Четата уште подобро се обружи и опреми.
