отсјај | м.
Одбивање на светлината; одблесок. Кандило со румен отсјај. Низ прозорецот влегуваше бледникавиот отсјај од полната месечина.
отсјајува | несв.
Оддава сјај, блесок. Сончевите зраци отсјајуваа на површината од водата.
отскок | м.
Скок при одбивање на едно тело од подлогата. Отскок на топката.
отскока | несв.
отскокне | св.
Се оддели, се оддалечи од нешто со скок. Коњот отскокна.
отскочен | прид.
Што служи за отскок. Отскочна штица.
отскраја | прил.
Од некое растојание, од подалеку. Гледа отскраја.
отскрие | св.
Одвие, истави покривач (или нешто слично) од нешто покриено; Мајката го отскри детето.
отскришем | прил.
Тајно, скришно. Удри отскришум
отскубне | св.
Со скубнување одвои, оддели дел од нешто. Тој отскубна малку од косата.
