отчука | св.
Означи со чукање, со биење (обично за часовник). Часовникот отчука дванаесет часот.
отшелник | м.
Монах во христијанска православна заедница што живее одвоен и самотен живот заради соединување со Христос.
отшелништво | ср.
Начин на живеење кај одделни членови на христијанската православна заедница; одрекување од животот и брачната заедница во име на Христос. Во византиската литература отшелништвото е карактеристична особина на житејните јунаци.
отшепоти | св.
Каже, рече нешто со шепот. Тој отшепоти една молитва.
отшие | св.
Со парање, кинење на конецот оддели тоа што било сошиено. Го отшив работ од палтото.
отшрафи | св.
Одврти шраф или нешто што е на навој. Ги отшрафив сите шрафови. Отшрафи бомба.
отштета | ж.
Надоместок за сторена штета. Исплата на отштета. Воена отштета.
отштетен | прид.
Што се однесува на отштета. Отштетно барање.
отштети | св.
Надомести штета, плати отштета. Државата ги отштети сопствениците на национализираните имоти.
оф! | изв.
За израз на болка. Оф, боли!
