очевидец | м.
Тој што видел лично некоја случка, настан и сл. Тој беше очевидец на сообраќајната несреќа.
очекори | св.
Направи чекор. Не може ни да очекори.
очекува | несв.
Чека некого или нешто. Сите го очекуваа него, а дојде таа.
очеличи | св.
Зајакне, зацврсти, засили. Ги очеличивме своите мускули.
очен | прид.
Што се однесува на око. Очен нерв. Очни капаци. Очен притисок. Очна болест.
оченце | ср.
очеша | св.
Гребне, драсне малку (по површината, по кожата). Ја очешал колата од ѕидот.
очешла | св.
очи | и.
Множина од око.
очигледен | прид.
Што може јасно да се види; што е јасен, што не треба да се објаснува, да се докажува; очевиден. Очигледен доказ. Очигледна грешка.
