огнило | ср.
Парче челик со кое се удира во кремен и се предизвикуваат искри; секало. Од џебот извади огнило, кремен и трат.
огница | ж.
Треска, висока телесна температура. Таа трепереше во огница и бладаше. Лицето му беше вцрвенето од огница.
огничав | прид.
Што има огница, што е болен од огница. Огничаво дете.
огниште | ср.
Место во куќата или место воопшто каде што се пали оган. Децата легнаа покрај огништето. На огништето висеше котел полн со тиква. Запали оган на старото огниште пред колибата.
огнодишен | прид.
Што фрла оган. Огнодишно оружје.
огномет | м.
Исфрлање од ракети и други запаливи материи што се распрскуваат во разнобојна светлина на небото, обично ноќе при прослави, празници и сл. Забавата заврши со огномет. Огнометот траеше до доцна во ноќта.
огнометен | прид.
Што се однесува на огномет. Огнометен блесок.
огноотпорен | прид.
Што е отпорен на оган, што поднесува многу висока температура. Огноотпорен сад. Огноотпорна материја.
огнопер | прид.
Што има перја со огнена боја. Огнопер петел.
огнострелен | прид.
За оружје – што стрела, што овозможува стрелање. Огнострелно оружје.
