одлие | св.

одлика | ж.

Тоа со што се одликува или според кое се изделува некој или нешто; карактеристично обележје, суштествена особина или својство. Трпеливоста е негова најголема одлика. Битна одлика. Одлика на македонскиот литературен јазик.

одликува | св. и несв.

Даде, дава некому признание, награда. Овој наш писател го одликуваа со највисокото државно признание.

одликување | ср.

Глаголска именка од одликува.

одлисне | св.

Оттури, истури одеднаш дел од течност што се наоѓа во некаков сад;

одличен | прид.

Што се одликува, истакнува со најдобри особини. Одличен соработник. Тој продава одличен мед. Домашните играчи покажаа одлична игра. Одлично здравје.

одличие | ср.

Особина, одлика. Таквото одличие го прави еден од водечките автори на неговата генерација.

одличник | м.

Ученик со највисок успех. Таа беше одличник во текот на целото образование.

одложи | св.

Помести за подоцна извршување на нешто. Го одложија состанокот за следната недела. Професорот го одложи испитот за утре.

одложлив | прид.

Што може да се одложи, да се помести временски. Одложлив состанок. Одложлива работа.