оканица | ж.
(арх.) Метален сад за мерење течност што собира една ока. Оканица боза.
окапан | прид.
Што е на крај на силите, премален, опаднат, изнемоштен. Млада, но окапана жена.
окапаник | м.
Тој што е опаднат, пропаднат. – Помина твоето време, окапанику!
окапе 1 | св.
Искапе, избања. Таа ги окапе децата и ги легна да спијат.
окапе 2 | св.
Изгние, скапе, пропадне. Јаболките окапаа. Окапа во затвор.
окара | св.
искара. Дедото ги окара децата.
окарактеризира | св.
Даде карактеристика, оценка за некого или за нешто. Го окарактеризираа како непријател.
окарактериса | св.
окат | прид.
Што има очи, што гледа; слеп. Едно од мачињата е слепо, а другите се окати.
окати се | св.
Искриви лице, се извиличи, се исклешти. Се окати како да е нетокму.
