повене | св.
За растение ‒ изгуби свежина, боја; овене.
повереник | м.
Лице на кое нешто му се доверува, доверливо лице.
поверенички | прид.
Што припаѓа, што се однесува на повереник и на повереничка. Повереничка должност.
поверенство | ср.
Установа, оддел на власта под раководство на повереник_2 Поверенство на просветата.
повери | св.
поверител | м.
поверлив | прид.
поверува | св.
Прифати нечие искажување за вистинито; прими нешто за вистина. Сите му поверуваа. Никој не можеше да поверува во тоа.
повесели се | св.
Помине во веселба кратко време. Се собрале да се повеселат.
повесла | св.
Весла малку, кратко време.
