парапет | м.
Ограда на балкон, на мост или на пат. Балкони украсени со едноставни парапети.
парапсихологија | ж.
Дејност што се занимава со непроучени психолошки и интелектуални појави што не може да се објаснат со методите на психологијата.
параса | св.
Остави, напушти, трати, занемари нешто, изгуби интерес за некого или нешто.
параспур | м.
(разг.) Тој што е нечесен, без углед; морално и материјално пропаднат човек. Тој е домаќин, а не параспур.
парастос | м.
Во православната црква ‒ богослужба за помен на мртвите; Парастос на гроб. Молитви и парастоси за мртвите.
паратакса | ж.
Поврзување на два синтаксички члена (збороформи, групи, реченици) чии значења остануваат во логички однос на елементи со иста вредност.
паратифус | м.
Вид заразна болест предизвикана од бактерии што доведуваат до септични појави.
параф | м.
Скратен потпис во административната практика. Стави параф.
парафин | м.
Бела материја од минерално потекло слична на пчелин восок, што може да се добие преку сува дестилација на нафта или други супстанции.
парафински | прид.
Што е направен од парафин. Парафинска свеќа.
