прокоба | ж.
Претчувство, навестување, насетување на нешто лошо. Тешка прокоба. Гласник на прокобата.
прокоби | св.
Претскаже несреќа, зло. Сонот му прокоби.
прокобник | м.
Тој што претскажува, навестува некаква несреќа, зло; кобник, злокобник.
проколве | св.
Почне да колве за првпат или по определен прекин. Пилињата проколваа од житото.
проколнатик | м.
Тој што е проколнат; колнатик.
проколнатост | ж.
Состојба на тој што е проколнат.
проколне | св.
Фрли клетва некому или на нешто. Тој ги проколна своите како најголем душман. Го проколна денот кога се родил.
прокоментира | св.
Проследи со коментар, со толкување. Сите телевизии ја прокоментираа веста. Тој накусо прокоментира за предлогот.
проконтролира | св.
Изврши контрола. Откако заврши со обработката, ја проконтролира постапката.
прокоп | м.
Тоа што е ископано во земја, во ѕид; канал. Од прокопите во ѕидот ѕиркаа кабли.
