проклетилак | м.
проклетија | ж.
проклетство.
проклетник | м.
проклетство | ср.
Најжестока осуда, потполно отфрлување на некого. Живееше како осаменик, некое проклетство имаше врз него.
проклина (се) | несв.
проклитика | ж.
Збор без акцент што се поврзува акцентски со следниот збор.
проклитичен | прид.
проклитички | прид.
Што има особини на проклитика. Проклитички елементи.
проклука | св.
Почне да клука, да колве; клука 1, 2. Во далечината проклука клукајдрвец.
прокнижи | св.
Внесе, заведе во трговски или касови книги. Ги прокнижи последните исплати и ја затвори благајната.
