прокрцка | св.
Почне да крцка. Прокрцкаа вратите, треба да се помачкаат.
прокуда | ж.
Лоша навика. Имаше чудна прокуда.
прокуденик | м.
Тој што има некоја прокуда.
прокуденост | ж.
Особина на тој што е прокуден.
прокуди | св.
Навикне некого нешто лошо; разгали. Таа е виновна, го прокуди детето да лаже.
прокудија | ж.
прокудлив | прид.
Што лесно може да се прокуди, да се навикне на нешто лошо. Прокудлив човек. Младите се прокудливи.
прокука | св.
Почне да кука. Прокукаа малите кукавици.
прокуратор | м.
Ополномоштено лице што застапува некого, правен застапник.
прокурор | м.
Јавен, државен обвинител.
