резонерство | ср.
Склоност кон резонирање. Неговото резонерство беше непотребно. Обично резонерство.
резонира 1 | несв.
Трепери, одекнува на иста фреквенција, е во созвучност.
резонира 2 | несв.
Размислува, расудува, заклучува. Тој резонира како некој што доживеал многу во животот. Таа добро резонира. Тие резонираат поинаку.
резонски | прид.
Разумен, прифатлив, промислен. Резонски одговор. Резонски совет.
резултанта | ж.
Сила, величина што се добива како збир со спојување на две или повеќе управувани сили, величини или вектори.
резултат | м.
Конечен, краен произлез, последен заклучок, крајно решение што се добива по долго истражување; работа на нешто. Оваа книга е резултат на неколкугодишно истражување. Нема резултати од нивната работа. Резултати од тестирањето.
резултатив | м.
Начин на изразување видска опозиција кај дејствата, кај глаголите; категорија на глаголот. Посесивен резултатив. Девербативен резултатив.
резултативен | прид.
Што се однесува на резултатив. Резултативен аорист. Употреба на перфектот со резултативно значење. Резултативен вид.
резултира | св. и несв.
Настане, настанува; се јави, се јавува како последица, како резултат од нешто. Забраните не резултираа повлекување од почетниот план. Болеста резултира од мала настинка до сериозни проблеми.
реизбира | св. и несв.
