разброи | св.

Изброи по групи, по делови, со броење раздели на групи, делови, парови. Тогаш ја разброија војската на групи.

разбуди | св.

Прекине сон некому. Никој не смееше да го разбуди пред да пукне зората. Вечерта го разбуди лаежот на кучиња.

разбули | св.

разбуни | св.

разбунтува | св.

Поттикне некого на бунт, побуни. Тој ги разбунтува работниците и тие започнаа штрајк.

разбуричка | св.

Измеша, со буричкање испреврти нешто; избуричка. Со машата ја разбуричка жарта во огништето. Разбуричка насекаде, но не можеше да го најде писмото.

разбуричкан | прид.

Што е вознемирен, разбрануван, несреден. Разбуричкани мисли. Разбуричкана совест. Разбуричкано езеро.

разбута | св.

Избута, истурка. Тој ги разбута луѓето и се упати кон него.

разбутка | св.

разбушави | св.

Направи бушав. Ветрот му ја разбушави косата. Ја фрли шапката и ја разбушави со рака својата црна, густа коса.