рилач | м.
Човек што рила. Изнајми двајца рилачи за лозјето.
рилест | прид.
За некои животни ‒ што има рилка.
рилка | ж.
Муцка, особено кај свиња. Свињата рие со рилката.
рилкар | и.
Животни со издадена рилка.
рило | ср.
Рим | м.
Главен град на Италија.
рима | ж.
Во поезијата ‒ гласовно поклопување на крајните слогови во два или повеќе стихови во една поетска творба. Стихови без рима.
римува | св. и несв.
Избере, избира зборови за добивање рима, сложи, сложува стихови по рима.
римуван | прид.
Што има рима, што е со рима. Римувани стихови. Римуван текст.
ринг | м.
Ограден простор за натпревари во бокс и во борење. Тој е победник во рингот.
