рикавица | ж.
Голема, магарешка кашлица.
рикне | св.
За животно ‒ се огласи со рик. Во долот рикна магаре.
рикордер | м.
Апарат што снима телевизиски програми или репродуцира видеокасети, цедеа на екранот на телевизор; магнетоскоп.
рикша | ж.
Лесна двоколка за пренесување патници и багаж што ја влече човек (во земјите на Јужна и Источна Азија). Изнајми рикша. Прошетавме со рикша.
рила | несв.
Обично за лозје ‒ копа длабоко. Утре ќе го риламе лозјето. Пред да ја садиме бавчата, ја риламе.
Рила | ж.
Планина во Бугарија.
рилач | м.
Човек што рила. Изнајми двајца рилачи за лозјето.
рилест | прид.
За некои животни ‒ што има рилка.
рилка | ж.
Муцка, особено кај свиња. Свињата рие со рилката.
рилкар | и.
Животни со издадена рилка.
