рило | ср.

Рим | м.

Главен град на Италија.

рима | ж.

Во поезијата ‒ гласовно поклопување на крајните слогови во два или повеќе стихови во една поетска творба. Стихови без рима.

римува | св. и несв.

Избере, избира зборови за добивање рима, сложи, сложува стихови по рима.

римуван | прид.

Што има рима, што е со рима. Римувани стихови. Римуван текст.

ринг | м.

Ограден простор за натпревари во бокс и во борење. Тој е победник во рингот.

рингишпил | м.

Направа во забавен парк со седишта што се вртат;

рингла | ж.

Метална плоча на шпорет што се загрева и на која се готви. Шпорет со четири рингли. Го стави ѓезвето на ринглата да свари кафе.

рине | несв.

Отстранува, чисти со лопата или со механизација снег, ѓубре и сл. Тој го ринеше со лопата снегот од патеката. Тој го ринеше ѓубрето од дворот и го товареше во приколката.

ринка | несв.

Чепка, буричка, рие со рило. Свињите ринкаат во дворот.