рило | ср.
Рим | м.
Главен град на Италија.
рима | ж.
Во поезијата ‒ гласовно поклопување на крајните слогови во два или повеќе стихови во една поетска творба. Стихови без рима.
римува | св. и несв.
Избере, избира зборови за добивање рима, сложи, сложува стихови по рима.
римуван | прид.
Што има рима, што е со рима. Римувани стихови. Римуван текст.
ринг | м.
Ограден простор за натпревари во бокс и во борење. Тој е победник во рингот.
рингишпил | м.
Направа во забавен парк со седишта што се вртат;
рингла | ж.
Метална плоча на шпорет што се загрева и на која се готви. Шпорет со четири рингли. Го стави ѓезвето на ринглата да свари кафе.
рине | несв.
Отстранува, чисти со лопата или со механизација снег, ѓубре и сл. Тој го ринеше со лопата снегот од патеката. Тој го ринеше ѓубрето од дворот и го товареше во приколката.
ринка | несв.
Чепка, буричка, рие со рило. Свињите ринкаат во дворот.