'рнка | ж.
Ноздра. 'Рнките му затреперија.
роб | ср.
(истор.) Неслободен човек, припадник на експлоатираната класа во робовладетелското општество ‒ човек кој е лишен од средствата за производство и кој се јавува како сопственост на својот господар. Робови станувале воени заробеници, граѓани од освоените земји и презадолжени граѓани. Востание на робовите. Три синџири робје. Пазариште на робови.
роба | ж.
Вид горна домашна облека, обично женска. Во домашна свилена роба седеше пред телевизорот.
роби | св. и несв.
Земе, зема во ропство, направи, прави некого роб. Ќе нè роби непријателот. Ги робат побунетите и ги праќаат на робија.
робија | ж.
Најтешка казна, лишување од слобода обично придружено со тешка физичка работа; ропство, робување. Доживотна робија. Го пратија на робија на островите. Одлежа три години робија.
робијаш | м.
Тој што е осуден на издржување казна робија. Робијашите се побуниле во затворот. Како робијаш кршеше камен.
робијашки | прид.
Што се однесува на робијаш. Робијашки живот. Робијашка облека.
робијашница | ж.
Место (затвор, логор) каде што се издржува робија. Тешки беа зимските ноќи во робијашницата.
робина | ж.
Жена роб. Покрај слободните жени, тука живееле и робинки. Робинки поли крепеле
робовладетел | м.
Во робовладетелското општество ‒ припадник на владејачката класа, сопственик на робови.
