рудник | м.
Место каде што се врши ископ на руда. Рудник на јаглен. Рудник на железо.
рудокоп | м.
рудоносен | прид.
Што има лежишта, резерви на руда.
руен | прид.
Најчесто како епитет на вино ‒ црвен; убаво, црвено, бистро. Рујно вино.
ружа | несв.
Обично за коњ ‒ спрема, токми, дотерува. Коња ружа, солзи рони.
ружа | ж.
а) Украсно растение во форма на грмушка, со голем број видови, со трње и со убави цветови во разни бои, со збирен плод во форма на шипинка; роза, трендафил; Rosa. Ружа месечарка. Ружа јазачица. б) Цветот од ова растение. Скина една црвена ружа. Букет ружи. в) Украс, орнамент, везбен мотив и сл. во вид на ова растение. Чаршаф со везени ружи.
ружест | прид.
Што има форма на ружа.
ружин | прид.
Што е подготвен од ружа, што се добива од ружа. Ружина вода. Ружино масло. Ружино дрво.
ружица | ж.
Дем. и хип. од ружа.
ружје | ср.
Традиционален накит кон народна носија.
