разум | м.

Способност на човекот за мислење, размислување, создавање ставови, логички судови, заклучоци; ум, памет. Само со разумот може да се донесе добар заклучок. Човекот користи само дел од својот разум. Разумот му работеше со голема брзина. Разумот не му работи. Да имаше разум, нема да се појавеше пред нас. Здрав разум. Болен разум. Досетлив разум.

разумен | прид.

Што има разум, што има моќ да го користи разумот. Разумно суштество.

разуми | св.

разурива | несв.

разурнат | прид.

Што е урнат во голем степен, престорен во урнатини, разрушен. Разурната црква. Разурнат град. Разурнати мостови. Разурната зграда.

разурне | св.

Претвори во урнатини, разруши. Тие го разурнаа целото село. Силниот земјотрес го разурна Скопје.

разурнувач | м.

Тој што разурнува, што урива, руши нешто. Работи како разурнувач во една градежна фирма.

разурнувачки | прид.

Што е разорен, оној што има моќ да разурне. Разурнувачки земјотрес. Разурнувачко невереме. Разурнувачка сила. Разурнувачки елементи.

разучи | св.

Проучи, продлабочено научи нешто. Првиот дел од испитот го разучи до најситни делови. Проблемот го разучи во целост.

разџавка се | св.

Почне да џавка засилено, гласно. Кучињата се разџавкале по улицата.