рамно- | претс.

Како прв дел од сложенки со значење ист, еднаков со некој друг или со нешто друго според означеното со вториот дел од сложенката (рамноправен, рамноделен, рамнозначен, рамнокрак, рамносилен).

рамноаголен | прид.

Што има еднакви, исти агли. Рамноаголен триаголник. Рамноаголен многуаголник.

рамноапостол | м.

Еднаков, ист, рамен со апостолите. Рамноапостолот Кирил. Рамноапостолите Кирил и Методиј.

рамновесие | ср.

рамноглав | прид.

Што е ист по височина со некого; токмоглав. Рамноглави деца.

рамногласен | прид.

Што има ист глас, во ист ритам, еднаков тоналитет без да се менува. Рамногласни звуци. Рамногласно пеење.

рамноденица | ж.

Време, деноноќие во годината кога денот и ноќта еднакво траат. Сите ритуали биле правени на рамнодениците. Есенска рамноденица. Пролетна рамноденица.

рамноденствие | ср.

рамнодневица | ж.

рамнодушен | прид.

Што е незаинтересиран, без интерес кон она што го опкружува. Рамнодушни ученици. Рамнодушни соседи. Рамнодушни слушатели.